بگذار زمان روی زمین بند نباشد 

حافظ پی اعطای سمرقند نباشد

بگذار که ابلیس در این معرکه ، یک بار

مطرود ز درگاه خداوند نباشد  

بگذار گناهِ هوس آدم و حوّا

بر گردن آن سیب که چیدند نباشد

مجنون به بیابان زد و لیلا... ولی ای کاش

این قصه ، همان قصه که گفتند نباشد

ای کاش عذاب نرسیدن به نگاهت

آن وعده ی نادیده که دادند نباشد

یک بار ، تو در قصه ی پرپیچ و خم ما

آن کس که مسافر شد و دل کَند نباشد

آشوب ، همان حس غریبی ست که دارم

وقتی که به لب های تو لبخند نباشد

درتک تک رگهای تنم عشق تو جاریست

در تک تک رگهای تو هرچند نباشد

من می روم و هیچ مهم نیست که یک عمر

زنجیر نگاه تو که پابند نباشد

وقتی که قرار است کنار تو نباشم

بگذار زمان روی زمین بند نباشد