بارالها!!

آنجا که جهان را به کامم تلخ می گیری

و راه را بر من سخت،

می دانم که از روی عطوفت توست

و آن طوری که بر مهربانی تو اعتقادم هست بر غضب تو نیست،

بر مصیبتهای تو شاکرم

و خوشحالم از اینکه فراموشم نکرده ای

و هر گاه در آسایش و راحتی ام ،

ترس از آن دارم که از یادم برده ای....