پرسه زنون توی رگام، غصه بجای خونه

غمِ که این روزا ، تنه خستمو می کشونه

این روزا دوزخ منه ،من که بریدم از تو

بریدمو پشت سرش هی میخورم چوبشو

چند سالیه تو سینه داغ انتظارو دارم…

چند سال که ، اسم ِتو رو هی به زبون میارم

ضامن هشتمین بی رقیبم

ستاره ی مشرقیه غریبم

سوی کبوتری که شد فراموش

میشه که وا کنی دوباره آغوش

چند سال کار من شده شمردن لحظه ها

این نفسای خسته ،که دارن میفتن از پا

بزار بیام که خسته از گذشته ی تباهم

بزار بیام که خسته از یه لحظه اشتباهم