آنگاه که غرور کسی را له می کنی،

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی

تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،

آنگاه که بنده ی خدا را می بینی و  خدا را نادیده می گیری

می خواهم بدانم،

دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای خوشبختی خودت دعا

کنی؟