در لا بلای این ازدحام و هیاهو گم شده ام.

چه کسی مرا با این همه درد و رنج پذیرا می شود؟

چه کسی مرهم زخمهای دلم می شود وپناهگاه  تنهاییم؟

هر چه فکر میکنم محرم و مرهمی جز تو ندارم.

معبودا، خود را در دامان تو رها میکنم

بپذیر و نگهدار مرا..