آه ، تا کی ز سفر باز نیایی ، بازآ

اشتیاق تو مرا سوخت ،کجایی؟ بازآ

شده نزدیک که هجران تو، ما را بکُشد

گَر همان بر سَرِ خونریزی مایی ، بازآ

کرده‌ای عهد که بازآیی و ما را بکُشی

وقت آنست که لطفی بنمایی، بازآ