یکبار به مترسکی گفتم:لابد از ایستادن در این دشت خلوت خسته شده ای.

گفت : لذت ترساندن عمیق و پایدار است من از آن خسته نمی شوم .

دمی اندیشیدم و گفتم:

درست است چون که من هم مزه این لذت را چشیده ام .

گفت : فقط کسانی که تنشان از کاه پر شده باشد این لذت را می شناسند .

آنگاه من از پیش او رفتم و ندانستم که منظورش ستایش از من بود یا خوار

کردن من .

یک سال گذشت و مترسک فیلسوف شد .

هنگامی که باز از کنار او می گذشتم دیدم دو کلاغ دارند زیر کلاهش لانه

می سازند .