صدفی به صدف مجاورش گفت: در درونم درد بزرگی احساس میکنم ،دردی

سنگین که سخت مرا می رنجاند. صدف دیگر با راحتی و تکبر گفت:ستایش

از آن آسمان ها و دریاهاست،من در درونم هیچ دردی احساس نمیکنم،ظاهر

و باطنم خوب و سلامت است. در همان لحظه خرچنگ آبی از کنارشان عبور

کرد و سخنانشان را شنید، به آن که ظاهر و باطنش خوب و سلامت بود گفت:

آری تو خوب و سلامت هستی اما دردی که همسایه ات در درونش احساس

می کند مرواریدی است که زیبایی آن بی حد و اندازه است.