تو کوله بار شعر من ، اسم قشنگ علیه

قافیه ی تنگ دلم از دل تنگ علیه

تو کوچه های غربتم نشونی از مولا میدن

اهل محل سلام مو جواب سر بالا میدن

به من میگن علی کیه ؟ علی امام عاشقاست

به من میگن علی چیه ؟ داغ دل شقایقاست

توی نجف یه خونه بود، که دیواراش کاهگلی بود

اسم صاحبِ اون خونه، مولای مردا علی بود

نصف شبا بلند می شد ، یه کیسه داشت که بر می داشت

خرما و نون و خوردنی ، هرچی که داشت تو اون میذاشت

راهی کوچه ها می شد ، تا یتیما رو سیر کُنه

تا سفره ی خالی شون و پر از نون و پنیر کُنه

شب تا سحر پرسه می زد ، پس کوچه های کوفه رو

تا پُرِ بارون بکنه ، باغای بی شکوفه رو

عبادت علی مگه می تونه غیر از این باشه

باید مثل علی بشه ، هرکی که اهل دین باشه

بعد از علی کی می تونه مرهم راز من بشه؟

درد دلامو گوش کنه ، تا چاره ساز من بشه