این شبها که میگذرد احساس می کنم تنهائی مثل طوفان شاخه ی زندگی را می لرزاند و من چون بیدی مجنون وجودم را در اختیارش می گذارم، این شبها که می گذرد احساس می کنم سایه ی مهربانی بر سرمان کمتر شده است. این شبها که می گذرد احساس می کنم می شود از پشت این غبار مه آلود سخت و سنگین نور را جست ،فقط چشمهایی می خواد به وسعت آبی عشق.