یاد گرفته ایم بخندیم اما نه به خود بلکه برای خود و به دیگری، یاد گرفته ایم که بخواهیم و گریه کنیم اما نه برای دیگری بلکه برای خود، یاد گرفته ایم که بجنگیم نه برای انسان زیستن بلکه برای صرف زیستن در کالبد انسان، یاد گرفته ایم که قیمت داشته باشیم اما نه برای خود بلکه برای دیگری، یاد گرفته ایم که خدا را پرستش کنیم اما نه برای خدا بلکه برای خلق خدا، یاد گرفته ایم که مهربانی کنیم اما نه برای بدست آوردن بلکه برای ترس از دست دادن، و بالاخره یاد گرفته ایم که هیچگاه یاد نگیریم. خدایا من از این همه نبوغ آدمیانت در یاد گیری می هراسم...