عادت کردیم بعضی چیزا رو برای دیگرون گل درشت نشون بدیم نه برای خودمون ! الیورتویست رو نشون میدیم و کلی دلمون می سوزه که آخی بچه ها تو بقیه کشورا برای یه لقمه غذا کار می کنن. ای بابا واقع بین بودنم چیز خوبیه!! اگه موقع بیرون اومدن از خونه چشمامونو خوب باز کنیم و اطرافمونو نگاه کنیم اونوقت می بینیم که الیورتویست های شهر ما هم کم نیستن. طفل معصومایی که بجای مدرسه رفتن و بازی کردن و بچگی کردن، برای یه لقمه غذا و یه جای خواب و لباسهای مندرس که حتی توی سرمای زمستونم گرمشون نمی کنه از صبح تا آخر شب توی خیابونا پرسه میزنن. گل و فال می فروشن، اسفند دود میکنن، شیشه ماشینا رو تمیز میکنن، مواد بازیافتی جمع میکنن، گدایی میکنن و یا ؟؟؟ شرمم میاد بگم اما مجبورم!! کیف قاپی میکنن و مواد فروشی. توقعشون چقده که از عهده ی ما خارجه؟ مگه چی میخوان که حاضر نیستیم ابتدایی ترینش را براشون مهیا کنیم؟؟

کودکان سرزمینم دلم نمیخواد الیورتویست باشید،شماها باید شازده کوچولو باشید و شازده کوچولو باقی بمونید. شماها باید بچگی کنید و شاد باشید. نباید غم شکم گرسنه بخورید و دغدغه لباس داشته باشید.

بعضی از پولای بیت المال جاهایی خرج میشه که شنیدنش مثل پتک میشه تو سرمون و میگیم مگه واجبه انقدر هزینه کنند برای همایش ها و جلسات و نشستهاشون؟ مگه نمیشه ساده تر برگزار کنن؟ اگه این پولایی که سر از جاهای دیگه در میارن فقط یکصدمش خرج آن بچه ها میشد دیگه بچه های کار توی خیابونا پرسه نمیزدن بلکه پشت میز و نیمکت مدرسه بودن و از ابتدایی ترین حقشون استفاده میکردن.

بیاییم یه تلنگر بزنیم به خودمون، این بچه ها ریشه این کشورن. ریشه ها رو درمون کنیم . اگه ریشه ها درمون بشن تنه سالم رشد میکنه، اما اگه ریشه ها درمون نشن تنه که هیچ ،شاخ و برگ و میوه هم از بین میره. پس بهتره تا دیر نشده عجله کنیم ، یا علی بگیم ، آستینای همت رو بالا بزنیم و غمو از دلاشون برداریم و بجای اشک چشماشون لبخند رو لباشون بنشونیم...