مالیخولیا ، روانگسیختگی، اسکیزوفرنی یا شیزوفرنی ،نوعی اختلال خلقی

ناشی از یک افسردگی غیر ویژه است که با سطح پائین اشتیاق به فعالیت

مشخص می‌شود.

این بیماری دارای علائمی متغیر و نا ثابت است که با تغییر افکار و گمانهای

فاسد و زمانی با ترس و وحشت همراه است و از حالت درندگی و بی قراری

تا مرزآدم کشی پیش می رود.

در پزشکی مدرن واژه ی مالیخولیا فقط به نشانه‌های ذهنی و عاطفی

افسردگی اشاره دارد اما به طور تاریخی مالیخولیا می‌توانسته نشانه‌های

جسمی نیز علاوه بر نشانه‌های ذهنی داشته باشد و وضعیت‌های

مالیخولیایی بیشتر بر اساس علت مشترک آن‌ها تا صفات ویژه‌شان طبقه‌بندی

می‌شدند.

علایم مالیخولیا

 شامل آشفتگی شخصیتی، توهم و از دست‌دادن شعور می‌باشد. این بیماری

اکثرا" در سنین  حدود19 تا 21 سالگی رخ می‌دهد. بیماران تصاویری را

می‌بینند و صداها،بوها و مزه‌هایی را احساس می‌کنند که واقعی نیستند.

در حال حاضر حدود 24 میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند.

در لغت‌نامه دهخدا آمده است: گونه‌ای بیماری عصبی است که با اختلال قوای

عضلانی و دماغی همراه است و معمولاً در دنباله ی فلج عمومی یا تحت

شکنجه ی شدید روحی و جسمی (محبوسانی را که شکنجه ی شدید

می‌دهند) و یا براثر بیماری صرع یا در اشخاص هیستریک و یا بطور مادرزادی

پدید آید.مبتلایان به این مرض گاه ازخوردن و آشامیدن خودداری می‌نمایند به

نحوی که به حالت مرگ می‌رسند و گاهی خودکشی می‌کنند.

درمان

برای معالجه ی این بیماران استراحت کامل و مسافرت به نقاط خوش آب و هوا

و جدا بودن از افراد دیگر و از حوادث لازم است. این معالجه باید با تجویز دارو

همراه باشد.

عروسکم چشمهایت را می بندم، نمی خواهم تو هم بدی ها و نامردی ها و

نیرنگ ها و دروغها را ببینی. نمی خواهم انسانهایی که ادعای آدمیتشان گوش

فلک را کَر کرده ببینی. من هم طاقت دیدن ندارم چه برسد به تو . چشمهای

کوچکت را می بندم تا در دنیای کودکیمان با رویاهای پاک و سفید بچگیمان

زندگی کنیم نه با دنیای دورنگی بزرگترهایمان. عروسکم میدانی دنیای خودمان

زیباتر است.

مهدی جان....

یار من، یوسف، نیا اینجا کسی یعقوب نیست

لحظه ای چشمانمان از دوریت مرطوب نیست

ای گل زیبای من از غربتت اشکی نریز

_{نازنین اینجا خداهم پیش ما محبوب نیست}

گر چه در هر جمعه ای، زیبا دعایت میکنیم

بهترینم  این دعاها جنسشان مرغوب نیست

دستاتو از دستم نگیر طاقت ندارم، این دوریو از سر بگیری کم میارم

دردای بعد از تو تحمل کردنی نیست، یوسف ته چاهم بمونه ناتنی نیست

شاید فراموشت شده یک عمر کم نیست

این گریه های بی صدا دست خودم نیست

برگرد امشب دیگه داره دیر میشه، آدم مگه با عشقشم درگیر میشه

این آدما اصلا شبیه تو نمیرن ،دنبال هوا تا ته دنیا نمیرن

بی تو تمامه زندگیم بی رنگ میشه، بین منو قلبم همیشه جنگ میشه

وقتی نباشی این نفس معنی نداره ،پرواز کردن تو قفس معنی نداره

دروازه ی خوشبختی رو بستی و رفتی، من فکر کردم تا ابد هستی و رفتی

راضی نباشی زندگیم از دست میره ،راضی نشو دور از همه قلبم بمیره  

غربت تمامه عالمه وقتی نباشی، این گریه ها خیلی کمه وقتی نباشی

شبگردیای من دوباره بی هدف شد، راه تمومه غصه ها از این طرف شد

درد من، حرفاییی که داری میزنی نیست، یوسف ته چاهم بمونه ناتنی نیست

تمام میشوم شبی، فقط به من اشاره کن  

بگو که با منی هنوز ،اشاره ای دوباره کن  

تمام میشوم شبی، از این همه رها شدن

از این سکوت تن شکن ،اسیر گریه ها شدن  

ببین برای موندنت ،مرگو بهونه میکنم

پای پیاده یک نفس، کوچ شبونه میکنم  

بگو که گم نکرده ام ،یه آسمون نشونتو

سکوت خورشید و ببین، نیمه شبی بدون تو

بغض گلو بریده ام، مدام میشوم شبی

فقط به من اشاره کن ،تمام میشوم شبی

بمون کنار حادثه، که با تو تازه تر بشم

سخته بدون تو دلم ،بگو که ساده تر بشم

تو ماهی و من، ماهی این برکه ی کاشی

اندوه بزرگیست، زمانی که نباشی

آه از نفسِ پاک  تو و صبح نِشابور

از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

ای باد سبکسار مرا بگذر و بگذار

هشدار که آرامش ما را نخراشی 

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم

اندوه بزرگیست چه باشی ،چه نباشی

رویای با تو بودن را نمیتوان نوشت،نمیتوان گفت و حتی نمیتوان سرود

با تو بودن قصه شیرینی است به وسعت تلخی تنهایی

و داشتن تو فانوسی به روشنایی هر چه تاریکی در نداشتن ...

و من همچون غربت زده ای در آغوش بی کران دریای بی کسی

به انتظار ساحل نگاهت می نشینم و می مانم تا ابد

تا وقتی که شبنم زلال احساست زنگار غم را از وجودم بشوید...

آه ، تا کی ز سفر باز نیایی ، بازآ

اشتیاق تو مرا سوخت ،کجایی؟ بازآ

شده نزدیک که هجران تو، ما را بکُشد

گَر همان بر سَرِ خونریزی مایی ، بازآ

کرده‌ای عهد که بازآیی و ما را بکُشی

وقت آنست که لطفی بنمایی، بازآ

دلم از هر چه هر کس که نباشی گله دارد

گله از هر چه که بین من و تو فاصله دارد

گله ام از همه ی بیکسی و بی نفسی ها

گله از هر که خبر از دل این حادثه دارد

هیچ کس یا همه کس فرق ندارد تو نباشی

تو نباشی ،تو نباشی چه کسی حوصله دارد؟

باید از عشق تو تنها بنویسیم وبگوییم

هر که از قافله ی عشق بگوید صله دارد

تو جواب همه ی مساله ی عشق خدایی

 و خدا بی تو فقط در دل خود مساله دارد

آغاز امامت سالار عشق و خوبی مبارک

دریا به دریا موج غم از سینه خالی می کنم

صحرا به صحرا با غمت، آشفته حالی می کنم

یاد از نگاه عاشقت ، یاد از زلالی می کنم

با نغمه های نوحه گر ، همرنگ باران می شوم

هر جمله از بغض گلویم را سوالی می کنم

تا بشنوم یک پاسخی از داغ بی پایان تو

مهدی جان ، آقای سیاه پوش، این روزها شکسته تر از هر روزی. دو ماه در

عزای جدت ناله سرایی کردی و گریستی و امروز در غم پدرت عزاداری.

چه غریبانه و دل خون کفن و تربت مهیا کردی برای پدرت.

مولا جان! دست هامان خالی، چشم هامان پر از اشک و سینه هامان از

داغ شهادت پدر بزرگوارت، لبریز است. آسمان هم در غم جانگداز پدرت عزادار

است ،تو که جای خود داری ما شیعیان فقط می توانیم بگوییم آجرک الله یا

بقیة الله ،و تو چه غریبانه زمزمه میکنی که پدر جان:

یک عمر غریبی و اسیری سخت است

دلتنگی و بغض و سر به زیری سخت است

از چهره ی تو شکستگی می بارد

در اوج جوانیت چه پیری سخت است