روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت 

زیر باران غزلی خواند، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خوردست غم دل یا سم

آنقدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت

روز میلاد، همان روز که عاشق شده بود 

مرگ با  لحظه ی دیدار برابر شد و رفت

او کسی بود که از غرق شدن می ترسید

عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد

دختری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت